Na een lange busrit kwamen we weer terug in Phnom Penh. Een paar dagen eerder hadden we al geïnformeerd bij een hotel naar de prijzen (5 dollar per kamer) en gingen we daar gelijk heen. Helaas was het echt niet veel soeps en wilden we daar niet slapen, ook al was het goedkoop. De zoektocht naar een ander goedkoop hotelletje ging wat moeizaam. Na een wandeling met de backpacks lieten we ons door een tuktuk chauffeur overtuigen om zijn hostelkennis en vervoersmiddel te gebruiken.

Na een aantal volle hotels kwamen we eindelijk bij een hostel aan waar we betaalbaar konden slapen. Hier hadden ze ook wifi. Helaas was er geen bereik op de kamer, alleen op het dakterras met bar (eigen drankjes niet toegestaan) waar gefeest werd. Gezellig, maar niet heel ideaal om te skypen en te typen. De volgende ochtend gingen we eerst op zoek naar een andere slaapplek, en die vonden we een straat verderop. We hebben in- en uitgecheckt, en zijn gewisseld.

Eind van de ochtend zijn we de stadswandeling uit de Lonely Planet gaan doen. De route was erg leuk, te beginnen in een mooi parkje. We zijn o.a. langs de Russische boulevard (niks bijzonders) gegaan en hebben 2 markten gezien; één binnen, met natuurlijke airco, en één écht binnen met kunstmatige airco. Daar hebben we genoten van een lunch in de Cambodjaanse versie van de MacDonalds.

Alweer bijna aan het einde van de toer kwamen we langs het “Royal Palace”. Het was de hele dag al enorm heet, en we waren het een beetje zat. Mooie activiteit voor morgen dus! De volgende dag zijn we teruggegaan, en hebben daar een kamer met enkel ZILVEREN tegels gezien. Die wegen 1 kilo per stuk! Ter bescherming lagen er deels kleden over; helaas mochten we in deze kamer geen foto’s maken.

Op de terugweg werden we aangesproken door een tuktuk chauffeur. Omdat we de volgende dag naar het vliegveld moesten, wilde hij wel vast afspreken dat hij ons kon rijden. Harrie vond het wel grappig, en dus hadden we een afspraak voor tijd en bedrag. Het enige probleem: waar haalt hij ons op? De naam van ons hostel wisten we niet meer, maar we konden wel afspreken bij een cafétje waar we zouden zitten. Voor de zekerheid bracht hij ons naar het café om zeker te weten waar hij moest zijn.

We maakten ook gelijk een afspraak voor een “blind massage”. Er was een praktijk waar alleen blinde mensen als masseur/masseuse werkten. Goed initiatief en niet duur. Die avond lagen we een uur lang op een bank met zo nu en dan een persoon op je rug of die over je heen klimt. Bijzondere ervaring.

De vrijdagochtend hebben we doorgebracht in het café (Elephant café, top tent!) waar we hebben ontbeten, geluncht en vooral veel hebben geïnternet. Vlak voordat we weggingen, merkten we een probleem met onze site: jullie kregen allemaal geen mail meer als we een nieuw bericht plaatsen! Even stress, omdat onze chauffeur op ons stond te wachten.. Toch maar snel afsluiten, betalen en later oplossen. Inmiddels is het probleem verholpen gelukkig.

Bij het inladen van onze backpacks en onszelf, zagen we dat de vering niet al te best was. Tijdens de hele tocht bleef onze chauffeur bijna continu achterom kijken, maar we zijn veilig bij het vliegveld aangekomen. Daar waren we uiteindelijk veel te vroeg, mede omdat we ons een uur vergist hadden in de vertrektijd van ons vliegtuig naar Maleisië. Gelukkig ook op het vliegveld weer internet, wij kwamen de tijd nog wel even door.