We lieten de bus achter in Wellington en gingen met de ferry van 8:00u naar het Zuidereiland. Na 3,5 uur kwamen we aan de overkant aan, waar de nieuwe bus op ons stond te wachten. Al snel hadden we onze eerste stop te pakken, en dat was een wijnproeverij. Dat betekende dat we voor de middag al aan de wijn zaten. De vrouw daar vertelde ons kort “hoe” je moet proeven – en vermeldde er gelijk bij dat de Stray bus echter niks uitspuugt tijdens het “proeven”! Normaal bestond de mini proeverij uit 4 glazen – maar wij hadden natuurlijk weer het geluk dat onze gastvrouw jarig was, dus kregen we er 5. Tina schatte de leeftijd erg positief in, om het zo maar te zeggen, waardoor we er zelfs een zesde bij kregen! Het waren goede wijnen, dus hadden we maar een flesje gekocht voor die avond in Abel Tasman. Een witte voor Pleunie, en voor Harrie samen met wat anderen een Pinot Noir (rood).
In de middag hadden we, zoals elke dag, een stop bij een supermarkt. Er was dit keer ook een winkel waar ze o.a. pyjama’s en regenbroeken verkochten – en laten we dat nou net nodig hebben! Ik was mijn pyjama in National Park vergeten, en regenbroeken zijn wel handig met de hoeveelheid regenval in Nieuw-Zeeland! Binnen drie kwartier hadden we dát, plus wat eten gekocht!
Begin van de avond kwamen we bij onze overnachtingsplek in Abel Tasman, en dat waren dit keer containers / hokken die net groot genoeg waren voor twee personen. Rob begon gelijk de groepsmaaltijd te koken (voor een kleine bijdrage van 7$ p.p.), terwijl wij onze vertrekken bekeken. Het zou erg koud worden ’s nachts, maar gelukkig hadden we warme dekens. Abel Tasman is een nationaal park, met supermooie natuur. Hier kun je een wandeltocht van een paar dagen doen, maar wij hadden echter maar twee nachten en helaas geen mogelijkheid om wat langer te blijven. (De vlucht naar Zuid-Amerika was al geboekt!)
De hele ochtend regende het, maar we besloten eind van de ochtend toch om een wandeling te gaan maken. Het werd even droog, en er waren toen nog een paar anderen die met ons mee wilden gaan. Niet lang na vertrek begon het weer te regenen, maar gelukkig niet zo heftig als die ochtend. Al snel brak zo nu en dan toch de zon weer door, en werd het zelfs nog warm!
We stopten even bij een strandje, maar het was nog niet zó warm dat je kon gaan zwemmen! Dat bleek een bekrompen gedachte, want een Fransman en een Duitser vonden het juist wel verfrissend (in hun boxershort, zonder handdoek..) We lieten hun al gauw verder spelen, omdat wij nog een stukje verder wilden wandelen. Het brood en de appel hadden we al snel op, en inmiddels op de terugweg kregen we wel honger! Bij terugkomst gelijk maar eten gemaakt en wat gedronken! ’s Avonds hadden we de wijn die nog over was, opgedronken.
De volgende ochtend was het voor ons weer tijd om te gaan, en dus vertrok de bus naar Punakaiki. Hier hadden we met de bus 3 huisjes. In ons huis zaten 12 mensen, waarvan we de meesten dankzij het hop on / hop off principe (groep wisselt per stop) nog niet kenden. Na het eten hebben we wat gekletst, en daarna wat spelletjes gedaan. Toen we een “ik-ga-op-reis-en-ik-neem-mee”-variant gingen doen met “dans moves”, besloten we na afloop om toch maar naar bed te gaan.. Genoeg voor vandaag!