En dan zit er opeens een gat in de data tussen Indonesië en Darwin; we hebben na het vertrek van Paul en Dorien namelijk nog 5 dagen gewerkt (Harrie) en relaxt (Pleunie) voordat we doorvlogen naar Australië. Geen spannende belevenissen dus in het – ons al bekende – Kuta.

Het vliegtuig van Denpasar naar Darwin kwam om 3 uur ’s nachts aan. Voordat we de bagage terug zouden hebben, de immigratie balie voorbij zouden zijn en de douane onze bagage gecontroleerd zou hebben (Border Security Australië weleens gezien?) – we dachten dat de bussen tegen die tijd alweer zouden rijden! “Helaas” ging het allemaal op rolletjes. Het was hartstikke rustig op het vliegveld, geen problemen met het visum en veel eten hadden we ook niet meer. De twee potten Calvé die we via Paul hebben gekregen hadden we in Indonesië al moeten inleveren; ze mochten niet mee in de handbagage – dat is namelijk “vloeibaar”.

Dus, daar sta je dan om vier uur ’s nachts in Darwin bij het vliegveld. Bij gebrek aan openbaar vervoer in deze vroegte, besloten we toch maar een taxi te nemen. (À 28 dollar! Tja, even wennen..) Om bij het hostel (à 30 dollar p.p.p.n.) aan te komen dat pas om 6 uur opengaat. Na 10 minuten doelloos voor de deur te hebben gewacht, wilde de nachtportier de deur wel opendoen om de bagage op te slaan. Maar alle gemeenschappelijke ruimten waren dicht, dus konden we niet blijven. Zonder bagage loopt het toch wat fijner, dus gingen we maar een rondje lopen.

Verderop in de straat zaten de kroegen, waar (sluitingstijd) gevochten werd. We besloten richting het water te lopen, en zijn gaan zitten op een bankje in het park. We konden een half uurtje internetten via het wifi netwerk van een hotel bij het park. Maar toen moest ik naar de wc! Alle kroegen en hotels waren dicht, dus wat moet je dan in een park? Wat dacht je, ze hebben hier gratis(!) publieke toiletten! Niet van die simpele pisvierkanten alleen voor mannen, zoals in Nederland, maar luxe toilet”huisjes” met elektronische deur, muziekje aan en genoeg wc-papier. Een lege blaas lucht op!

Na maar 2 uur geslapen te hebben die nacht, waren we óp. Ik ging bij Harrie op schoot liggen op het bankje, en kon nog een klein uurtje slapen voordat we teruggingen naar het hotel. Daar was de kamer nog niet beschikbaar, maar konden we wel naar de tv-kamer. Daar was het ijskoud (airco), maar konden we wel even slapen op een bankje – totdat er mensen binnen kwamen om een filmpje te kijken.
Lang verhaal, maar ook een lange nacht voor ons zo! Om 11 uur konden we eindelijk / al inchecken. Daarna hebben we een supermarkt gezocht en hebben we ontbeten. Vervolgens hebben we nog wat gekletst (Harrie) / geslapen (Pleunie), en hebben we ’s middags nog een wandeling door Darwin gemaakt. Nu in daglicht..

Tijdens de wandeling kwamen we langs een reisbureau voor informatie (zullen we naar Kakadu of Litchfield), maar kwamen daaruit met een boeking van 7 weken door Australië en Nieuw-Zeeland! Voordeel was dat we nooit zoveel zouden kunnen zien en we een hoop korting kregen, maar nadeel is het gebrek aan flexibiliteit. Nouja, erg flexibel zijn we toch niet; vlucht naar Zuid-Amerika hadden we in de week ervoor al geboekt!

’s Avonds hebben we gezellig gekletst met onze kamergenoten (6-persoons slaapzaal) en veel informatie gekregen over Sydney. De volgende ochtend konden we onze camper ophalen. Met de bus (kost 2$ voor 3 uur onbeperkt bussen) werden we naar de ophaalplek van de camper gebracht, waar we een Apollo “HiTop” campertje kregen voor onze tour Darwin-Cairns.