Bij aankomst in het hostel moesten we nog even wachten op onze kamer. De gasten voor ons waren namelijk te laat met hun check-out en waren pas net vertrokken. Tijdens de schoonmaak braken ze echter de douchekop af en daardoor vonden ze dat we niet in die kamer konden. Voor ons een geluk, want de enige kamer die nog vrij was, was de “Presidentiële suite”! Deze bestond uit een rond bed, koelkast, televisie, balkon met een zitje en een hangmat en een grote badkamer met douche en ligbad! Een mooie meevaller dus.

De eigenaar van het hostel was een Zuid-Afrikaan en vroeg bij het inchecken naar onze plannen in Ubatuba. Die hadden we nog niet echt, maar volgens hem hoefden we ons in ieder geval niet te vervelen. We konden fietsen langs tientallen stranden, zwemmen, watervallen bekijken en zelfs surflessen nemen bij hem. Na enig overleg besloten wij de volgende dag fietsen te huren en de dag erna onze kwaliteiten op een surfplank eens te onderzoeken.

Bij de fietsenwinkel werd de volgende dag met zorg een fiets voor ons uitgezocht. Een hele dag huren betekende hier ook simpelweg 24u, afgerond naar boven. We konden ze dus gebruiken tot de volgende dag. Eerst zijn we even naar het centrum gefietst om te pinnen, onze telefoonkaart op te laden en buskaartjes naar Sao Paulo te kopen. Ook besloten we lunch te kopen en in het hostel op te eten. Bij een van stops had Harrie namelijk de sleutel van het slot af weten te breken, half in het slot. We moesten dus sowieso terug naar de fietsenwinkel voor een nieuw slot!

Na de lunch kregen we van de hosteleigenaar uitleg over waar we het beste heen konden fietsen. Dit hield eigenlijk in: zolang je het strand aan de linkerkant houdt, kan het niet missen. Onderweg kom je dan langs een plek waar je van de rotsen in het water kunt springen en na 6 stranden bij een mooie plek voor de zonsondergang…

Zo gingen we dus op pad en de springplek (na 4 stranden) hadden we al snel gevonden. Halverwege het 5e strand waren we er echter al wel weer klaar mee. Wanneer je 9 maanden weg bent uit Nederland, heb je blijkbaar ook niet meer zoveel zitvlees voor op een fiets! Daar besloten we dus om te draaien, de wolken beloofden ook niet een heel geweldige zonsondergang, Op de terugweg kwamen we nog langs een aquarium. De toegangsprijs hiervoor was slechts enkele euro’s en ze hadden van alles aan bijzondere zeedieren, dus besloten we daar ook nog maar even een kijkje te nemen. Binnen werd ons al snel duidelijk waarom de entree zo goedkoop was; de meeste dieren zaten in een aquarium van 30 of 50cm, terwijl ze zelf deze lengte ook hadden! Op het feedbackformulier hebben wij dus ook maar gezegd dat ze de prijs omhoog moeten doen en een fatsoenlijk aquarium moeten geven aan die beesten!

’s Avonds hebben we de fietsen nog maar een keer gebruikt door in het centrum te gaan eten. Dit was toch 2 km van het hostel af, dus lopend doe je dat ook niet zo snel. In het hostel vragen naar tips voor een restaurant leverende een restaurant op waar je per kilo afrekent. Op zich een leuke ervaring en enigszins vergelijkbaar met onze buffetten. Niet echt typische Braziliaanse haute cuisine dus.

De volgende dag hadden we een surfles geboekt. Om 9u zouden we beginnen en zaten wij vol spanning te wachten in de “lobby”. Een half uur later kwam onze leraar ook aanzetten met het excuus dat ie de golven en de voorspellingen had gecontroleerd en dat we eigenlijk te weinig golven hadden om echt te surfen. Maar we zouden toch beginnen met liggend op de plank golven pakken en dan konden we dit oefenen en later op de dag nog proberen er op te staan. Eenmaal in het water nam de eerste golf die Harrie te pakken kreeg hem met zoveel kracht mee dat wij toch begonnen te twijfelen aan z’n verhaal…

Na een uurtje proberen werd ons ook verteld dat de golven al genoeg waren aangetrokken dus dat we wel konden proberen te gaan staan op het board. Zo gezegd zo gedaan en al snel stond Pleunie enkele tellen recht op d’r plank in een golf. Harrie volgende dit voorbeeld vrij snel en wist helemaal tot het eind te blijven staan. Dit viel ons reuze mee! We hadden nooit gedacht de eerste dag na een paar uur al in staat te zijn om te staan op een surfplank. Hier hield onze les ook op (de deal was dat we les zouden krijgen tot we er op konden staan), we waren echter vrij om de rest van ons verblijf in Ubatuba de surfplanken te gebruiken om verder te oefenen. Net als met het fietsen, kregen we bij het surfen al snel last van allerlei spieren die we nooit of in ieder geval de laatste maanden niet hebben gebruikt. Na een ruime pauze is Harrie vervolgens nog een keer de golven in gedoken en ook in z’n eentje lukte het hem om een golf helemaal tot het einde te blijven staan. Tegen vier uur moest ook deze tweede sessie beëindigd worden i.v.m. grote donderwolken die aan kwamen drijven en zo kwam dus een eind aan ons surf avontuur.

’s Avonds waren we uitgenodigd voor een barbecue bij de eigenaar. Dit had ie tijdens het surfen even tussen neus en lippen laten weten: “Oh, ik ben vandaag jarig he, dus vanavond gaan we barbecueën”. Een bijzondere manier van uitnodigen, maar daarom niet minder leuk. De bedoeling was dat hij voor het vlees zou zorgen en de gasten voor de drank. Dus snel voor het onweer nog even twee sixpacks bier ingeslagen en een kadootje geregeld. Dit was een flesje Heineken met daaromheen het laatste setje Delfts blauwe klompjes die we nog bij ons hadden. Nog best een grappig cadeau! Het feest was ook heel leuk om mee te maken. Zijn schoonvader stond bij de barbecue en daar kon je (mits je Portugees sprak) wat vlees halen, of je pakte wat van een schaal die regelmatig rond werd gebracht. Naast het vlees was er nog een tafel met brood wat je kon beleggen met wat tomatenmix en een of ander droog poeder. Wat het precies is weet ik niet meer, maar het is wel iets typisch Braziliaans wat we ook al een aantal keer in een restaurant hebben gehad.

Ook stonden er de hele avond twee grote, onaangesneden taarten. Wij vroegen ons al de hele tijd af wanneer deze toch opgegeten zouden gaan worden en toen we net naar bed wilden gaan was het zover. Blijkbaar is het dus gewoonte om de taarten tegen 12u (als je bijna niet meer jarig bent) aan te snijden. Leuk deze andere gewoontes, maar ik denk niet dat we het over gaan nemen. Om nu eerst een hele BBQ leeg te eten en daarna de taart aan te snijden…? Omdat het schijnbaar ongeluk brengt om voor het aansnijden van de taart weg te gaan zijn we hier nog maar voor gebleven en heeft Harrie uit goed fatsoen nog twee grote stukken taart opgegeten. Daarna hebben we ons toch echt geëxcuseerd en zijn we naar bed gegaan.

Onze derde dag in Ubutuba hebben we weinig meer gedaan. ’s Ochtends moesten we nog bijkomen van de surfles en de barbecue en ’s middags zijn we even naar het centrum gelopen. Hier hebben we nog wat foto’s gemaakt en een Acaï gedronken. Naast dat dit bijzonder lekker is, schijnt het ook heel gezond te zijn en te helpen tegen de spierpijn. Dusja, als je twee goede redenen hebt kun je het niet laten staan natuurlijk. De volgende dag vertrokken we alweer naar Sao Paulo. Jammer genoeg hadden we hier al een hostel geboekt, anders hadden we nog best een paar dagen langer in Ubatuba willen blijven!