Yuanyang… Een plaats waar we drie dagen eerder nog nooit van gehoord hadden. We zagen echter op een foto in het hostel in Kunming hoe mooi de rijstvelden in deze regio zouden moeten zijn en het lag op de weg naar Vietnam. Dat maakte bij ons 1 + 1 = 2 en daar zouden we dus langs. Dat uiteindelijk deze beslissing sneller was genomen dat uitgevoerd zal in dit verhaal blijken.

Dit avontuur begon met de nachtbus. We hadden nog nooit een nachtbus genomen en waren verbaasd allemaal bedden te vinden in die bus. Bij vertrek zat de bus vol, maar net na het busstation werd er nogmaals gestopt om mensen op te pikken. Deze betaalden aan de chauffeur, dus het waren vast geen officiële passagiers. Er werden links en rechts matrassen bij getoverd voor in het gangpad, zodat ook zij konden slapen. Vervolgens maar weer verder. Al snel kwamen we tot de conclusie dat een bus niet zo lekker slaapt als een trein (kedengkedeng is een lekker slaap ritme), maar we moeten het er maar mee doen. Ergens halverwege de nacht werd het eindelijk rustiger in de bus (motor uit, minder stemmen) en dus konden we eindelijk goed slapen. Toen het anderhalf uur later nog steeds rustig was, ging Harrie toch maar eens vragen of we er toevallig niet al waren, en dat bleek dus het geval te zijn!

De volgende stap was het regelen van vervoer naar het guesthouse wat we geboekt hadden. Met veel handen en voeten werd dit duidelijk gemaakt en gelukkig voor ons zat er een Engelstalige gids in de bus die onderweg was naar een groep in ons guesthouse! Dit ging dus dankzij haar helemaal goed! Aangezien we maar 1 dag hadden, besloten we ons bij de groep met de gids aan te sluiten om zo zoveel mogelijk mooie plekjes te zien. Ook hier geen verrassingen en erg mooie uitzichten over de rijstvelden.

De problemen kwamen daarna; doordat we China uitgingen, waren we onze Yuans aan het uitgeven. De rondleiding was niet ingecalculeerd, dus daar kwamen we ineens iets te kort. Nog steeds geen probleem, de chauffeur van de rondleiding hadden we toch voor de hele dag geboekt, dus hij zou ons even naar de pinautomaat zo’n 40km verderop brengen en tegelijkertijd helpen met een boeken van buskaartjes naar Vietnam. De enige internationale pinautomaat in de regio had er echter vandaag geen zin in! Alle 6 passen die we bij hadden waarmee we geld zouden moeten kunnen pinnen, gaven geen resultaat! Zonder geld en buskaartjes dus weer terug naar het hostel en onderweg bedenken hoe we dit op zouden lossen. We moeten nog een vrouw zo’n 200 Yuan (25 euro) betalen voor de rondleiding en we hadden ook geld nodig voor de bussen naar Vietnam. Gelukkig was de vrouw van wie we geld hadden geleend Française en wilde ze wel Euro’s accepteren. Ook konden we bij haar extra euro’s omwisselen tegen Yuans… Heel fijn allemaal, maar we hadden nog maar 50 euro cash! Dus hiermee is al ons noodgeld gelijk op en hadden we net genoeg voor de bus, maar bijvoorbeeld niet voor een diner of ontbijt. In tijden van nood zijn er echter heel aardige mensen, de eigenaresse van het guesthouse gaf ons gratis een bord rijst met ei en een brood voor het ontbijt, en een Canadese familie gaf ons 100 Yuan zodat we echt zonder zorgen weg konden!