We hadden een weekje in São Paulo gepland waar we de laatste week zouden doorbrengen voordat we op cruise gingen. Aanvankelijk dachten we dat we voor het gemak ook al wel in Santos konden gaan zitten, maar daar zagen we maar één hostel online waar ook nog eens slechte recensies over geschreven waren! São Paulo is een grote stad en heeft dus genoeg fatsoenlijke slaapplekken te bieden, en ligt maar anderhalf uur van Santos vandaan. Keuze was dus snel gemaakt!

We hadden een vrij nieuw hostel uitgezocht waar alleen maar lovende recensies over geschreven waren. Vanaf het busstation was het even zoeken waar de metro was, maar toen vonden we de metro op de tweede verdieping.. Vanaf het station was het nog 1,5 km tot aan het hostel, wat we begonnen te lopen. Na een stukje kregen we al bijna spijt met alle bagage, maar eenmaal begonnen was het ook onzin om nog een taxi te zoeken voor dat laatste stuk. Gelukkig arriveerden we er en konden we inchecken.

We zijn hierna gelijk op zoek gegaan naar een eettentje waar we konden dineren. De eerste tent waar we binnen gingen leek wel wat, maar we konden niet lezen wat we bestelden. Het personeel kon ook geen engels of spaans, dus besloten we eerst ergens anders heen te gaan waar we iets meer konden communiceren. Iets verderop in de staat zat en leuke bar waar we in het engels werden aangesproken en waar we blijkbaar ook konden eten. Hier hebben we dan toch voor de typisch Braziliaanse maaltijd gekozen. Het bestond uit brood, tomatenmix, wat aardappels (friet kon ik het niet noemen) en dan een grill op tafel waar we een hele hoop lapjes vlees met ui en zongedroogde tomaatjes konden bakken. Heerlijk!

We hebben de tijd in São Paulo voornamelijk gebruikt om Harrie te laten werken. Ondertussen kon ik dan lekker uitslapen (Harrie zat meestal om 7 uur in de ochtend al achter zijn laptop), wat internetten en wat inlopen met verhalen schrijven voor op onze website. In dat laatste had ik wat minder zin, dus werd het meer facebook en chatten dan typen..

Zaterdag en zondag waren er twee gratis wandeltoers, elk voor een ander deel van de stad. São Paulo is namelijk een ontiegelijk grote stad.
In de tijd van de republiek kwam er telkens een leider uit afwisselend São Paulo (koffieregio) en uit Minas Gerais (regio voor alle melkproducten). Dit waren dus twee belangrijke regio’s in Brazilië. Logischerwijs werd de hoofdstad dus veranderd van het wat meer noordelijk gelegen “Salvador de Bahia” naar São Paulo. Tegenwoordig is de hoofdstad uiteraard Brasilia, dit om het binnenland een boost te geven.

Dit was het interessantste van de hele toer zaterdag, want “Old Downtown” was verder niet zo mooi namelijk. We hebben wel foto’s gemaakt van de zogenoemde toeristische trekpleisters, voornamelijk lelijke gebouwen. Een ervan was zo bijzonder groot dat het zowat een dorp binnen de stad was, en zelfs een eigen postcode had! De meeste gebouwen kun je gratis of tegen een kleine vergoeding van bovenaf bekijken, wat schijnbaar een mooi uitzicht moet zijn. Daar hadden we tijdens de toer helaas geen tijd voor. Na een paar uur kwamen we weer terug bij het Plein van de Republiek en namen we de metro terug naar het hostel.

Zondag was iets interessanter, vooral omdat het een beetje groen bevatte en minder lang was waarschijnlijk… We hadden vandaag een rondleiding door Paulista Avenida, het nieuwe centrum waar veel bedrijven en winkels zitten. Omdat dit wat moderner is, zijn de gebouwen ook een stuk hipper. Nog een voordeel aan dit deel van de stad is dat de zwervers hier niet komen, maar in Old Downtown blijven rondhangen.

In de rondleiding werd ook met trots gesproken over het immens grote stadspark, maar kwamen we met de toer niet langs. Gelukkig lag dit maar een kleine 10 minuten van ons hostel af. Hier hebben we ’s ochtends dus lekker in hardgelopen.

De hele week was het tropisch weer. Dat betekent tropische temperaturen, maar met dan ’s avonds een tropische bui; enorm veel regen en onweer. Uit voorzorgsmaatregel werden ook alle stekkers uit de stopcontacten gehaald. Niet heel erg als je toch binnen zit. Maar in het begin van de week ging ik een keertje boodschappen doen terwijl Harrie nog even doorwerkte. Het zag er goed uit, maar toen ik in de supermarkt inliep, barstte het los! Iedereen in de winkel wachtte tot het minder werd of op de supermarktmannetjes die hun auto in de regen voor hun ophaalde. Ik had helaas geen auto, geen paraplu, het begon al donker te worden en de winkel was toch best een stukkie weg. Na een half uur gewacht te hebben – Harrie wist ook niet waar ik bleef – besloot ik toch maar de staat in te duiken! Het water stond namelijk tot halverwege mijn onderbenen. Binnen 10 seconde was ik doorweekt en ik kwam dus zeiknat aan! De volgende keer boodschappen doen ging de hostel-paraplu dus bij voorbaat al mee.

We hoorden dat woensdag avond een belangrijke voetbalwedstrijd gespeeld werd in de Copa Americana (soort Champions League) waar we graag heen zouden willen. We zijn dinsdag nog naar het stadion gegaan, maar het was al helemaal uitverkocht. Dit moesten we dus helaas aan ons voorbij laten gaan.

Donderdag was het al de 14e, dus moesten we ons naar Santos verplaatsen. Op advies van het hostel gingen we naar het busstation waar we eerder ook aangekomen waren, maar eenmaal daar werd ons verteld dat we naar de zuidkant van de stad moesten gaan voor een bus. Gelukkig hadden we tijd zat gereserveerd voor zulk soort misverstanden. Er stond wel gelijk een bus klaar die we konden nemen naar Santos. Ruim een uur later waren we er en met een taxi werden we vervolgens bij de haven afgezet. Klaar voor ons cruise avontuur, klaar voor onze reis naar huis.