Onze chauffeur bracht ons in Lovina. Het eerste hostel waar we om een kamer vroegen was wel goedkoop, maar stelde niet zoveel voor. We besloten een stukje verderop te overnachten, in Lovina beach hotel. Dit was dan wel iets duurder, maar wel een heel stuk luxer. We zaten áán het strand, maar het hotel had ook een zwembad.

Het restaurant van het hotel was erg goedkoop, maar niet bijzonder lekker. De eerste dag hebben we vooral rustig aan gedaan en genoten van de zon, de zonnebedjes en de zee. Dorien en Harrie hebben zelfs nog op het strand een stukje hardgelopen, en Paul was een heel eind wezen zwemmen in de zee. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan in het dorpje en hebben we live muziek geluisterd. Engelstalig, maar het was twijfelachtig of de zanger dit zelf ook door had.

Maandag hebben Harrie en ik fietsen gehuurd via het hotel. Om kwart over 9 werden we opgehaald, en werden we een voor een per motor naar de plek van de verhuur gebracht. Nadat ik al een kwartier bij de verhuur toko zat te wachten met de man van het hotel, besloot hij nog steeds niet Harrie op te halen. Er was hier maar één fiets beschikbaar, dus gingen we ergens anders heen. Hier gaf ik de hint dat hij Harrie ook wel mocht ophalen. Vervolgens werd ook Harrie – die nog steeds voor het hotel wachtte – naar de plek gebracht, waar we de fietsen huurden en op pad konden.
We zijn een stukje wezen fietsen; in eerste instantie op zoek naar het hotel waar mijn ouders in oktober zullen zitten, maar hebben dit opgegeven na meerdere tegenstrijdige antwoorden op de vraag naar de weg. We besloten daarop om eerst ergens te gaan lunchen en daarna door te rijden naar de “hot springs”. Dit zijn natuurlijke, verwarmde (zwem)baden.

’s Middags hadden Paul en Dorien Gwen opgevangen, het Nederlandse meisje dat we in Kuta al ontmoet hadden. Hierop besloot ze in hetzelfde hotel te overnachten als wij en hebben we haar uitgenodigd om mee te gaan eten en stappen. Harrie en ik zijn het stappen niet meer gewend, dus mocht Gwen Paul en Dorien tot in de late (of vroege?!) uurtjes gezelschap houden! De volgende ochtend stonden we echter met z’n drieën, en in tweede instantie (wakker worden!) met z’n vijven om 6 uur alweer op het strand, omdat we dolfijnen gingen spotten.

Tijdens de zonsopkomst gingen we achter al die andere boten met toeristen aan, in de hoop een vin te kunnen zien. Er waren echter best een aantal dolfijnen te zien, die een mooie show met sprongetjes voor ons maakten. Het was allemaal niet heel dichtbij, maar we hebben ze gezien! Omdat het water te ruw was, besloot onze schipper terug te keren naar de kust. Maar opeens, vanuit het niets, zagen we een aantal dolfijnen op nog geen 10m afstand!

Na het ontbijt ging Gwen slapen, maar hebben wij met z’n vieren besloten met onze schipper mee te gaan om te gaan snorkelen. Paul had brood gekocht, wat we nu konden voeren aan de vele vissen bij het koraal. Als je wat brood in je hand vast had, aten ze letterlijk uit je hand!

Die middag aten we weer in het hotelrestaurant. Harrie bestelde een soepje met extra brood; hij kon maar één sneetje krijgen, want het brood was op! Die avond gingen we weer met z’n vijven uit eten, waar ik een gebakken kip bestelde; ook op! Ik kon wel andere kip krijgen, maar dan niet gebakken – want dat staat niet op het menu. Uiteindelijk hebben we allemaal heerlijk en meer dan genoeg gegeten. Ook vanavond wilden Paul en Dorien van geen ophouden weten, en hebben zich uitstekend vermaakt in de plaatselijke barretjes.

Woensdagochtend begon ons programma weer op tijd: om half 8 verzamelen bij het restaurant waar we een coocking class hadden. De cooking clas zelf begon om half 11, maar we gingen eerst (mee) naar de markt om de ingrediënten te halen. Tussendoor nog ontbeten, waar we zelfs schimmel op het brood konden vinden – terwijl het brood een dag eerder nog op was! Ieder had twee gerechten uitgekozen om te maken, waarbij we hulp kregen van de kokkin. Nadat alles bereid was, mochten we alles opeten. De loempia’s kwamen net uit het vet nadat al het andere al klaar (lees: koud) was. We hadden samen 8 porties voor 4 personen gemaakt, dat ging dus bij lange na niet op! Ondanks het koude (maar pittige) eten was het lekker.

Die avond aten we bij een luxe restaurant waar ze – jawel! – een puntzak friet, kroketten en frikandellen op het menu hadden staan! De eigenaresse was Nederlands, en het was lékker! Na het eten hadden we afgesproken dat we een drankje zouden doen bij het hotel waar twee vrienden van Dorien zaten (wat is de wereld toch klein!).

Donderdagochtend hadden we er al een hele tijd op zitten in Lovina, en gingen we weer terug richting Kuta (via Ubud, waar we Gwen weer hebben achtergelaten), waar Paul en Dorien vrijdagochtend de 7e weer moesten vertrekken om hun vlucht(en) terug naar Nederland te halen. Wat een terugreis (van 30 uur!) moet dat zijn, met de weinige uren slaap die ze genoten hadden in de laatste week!