We kwamen donderdagochtend met de nachttrein aan in Kunming vanuit Guiyang. In Kunming zouden we de visa aanvragen voor Vietnam, wat een paar dagen zou duren. We konden toch pas na twaalven inchecken in het hostel, en de Vietnamese ambassade zat vlakbij het treinstation waar we aankwamen. Duidelijk, dan gaan we daar eerst langs! Met de bepakking weer op liepen we naar het adres; sneller dan een taxi nemen, want vaak willen de taxi’s je om de een of andere reden niet meenemen! De ambassade vinden was stiekem nog een klus, want het hele blok had hetzelfde huisnummer.. zucht! Uiteindelijk kwamen we op de 5e verdieping van een of ander gebouw waar de ambassade gevestigd zat. We kwamen rond 11.30u aan – en om 12.00u gingen ze dicht. Perfect, formulieren invullen, paspoort afgeven, pasfoto’s erbij, betalen en dan krijg je een klein dun papiertje als ontvangstbewijs.. Met moeite ook weer het hostel gevonden en ingecheckt. De middag hebben we niet veel bijzonders gedaan; wandelingetje gemaakt, boekje gelezen en reisplannen besproken. Als we iets opnieuw konden doen, hadden we niet zoveel nachten in Kunming geboekt -maar waren we gelijk naar Dali of Lijiang gegaan. Ligt iets noordelijk, en schijnt schitterend te zijn. De reeds geboekte en betaalde nachten konden we niet annuleren en daarna hebben we er geen tijd meer voor. Wel hebben we bedacht om via Yuanyang te reizen om o.a. rijstvelden te zien en dan door te reizen naar Vietnam. Tjonge, plannen maken kost ook veel tijd! Zaterdag werd ik (Pleunie) wakker met buikkrampen, misselijkheid en diarree. Dat werd een dagje in bed. De volgende dag wilden we een stukje fietsen, maar na 10 min. gaf Harrie al aan dat ik wel erg bleek zag en ik voelde me toch niet super; terug naar bed! Misschien achteraf maar goed dat we niet urenlang in een bus of trein naar Lijiang zijn gegaan.. Gelukkig ging het steeds beter, en zondag konden we de fietstocht zonder problemen uitfietsen! We zijn naar een meer gereden waar we (ja, weer een cable-car) naar de top van de berg werden getakeld om een stuk te wandelen. De top was niet echt de top, dus moesten we weer een kaartje kopen naar de échte top. Chinees: we hadden een kaartje waarmee we door de poortjes konden, maar niet met de “ski-lift” naar boven. Oke, nog weer 50 yuan – wat voel je je dan afgezet! Onderweg naar boven probeerden we weer te genieten, en wilden een route lopen. “The dragon gate” leek een mooie route -maar daar zat weer een ticket office! Gelukkig waren de eerdere tickets niet nutteloos, maar hadden we al betaald voor die route! We hebben een mooie wandeling gemaakt richting beneden, weer naar de fietsen toe. Daar zijn we weer op de fiets gestapt en naar het hostel gefietst. We zijn nog even gestopt toen we een boot “waterbloemen zagen oogsten”. Misschien een waterweg vrijmaken..? 6 uur nadat we er vertrokken waren, kwamen we weer aan bij ons hostel. Nadat we de fietsen hadden ingeleverd, liepen we nog naar de groente- en fruitmarkt om de hoek. Enorm groot! Naast groente en fruit verkopen ze er ook vlees en vis (dood of levend) en “chips”. Hier hebben we wat “pannenkoek met ei” gegeten en wat fruit en chips ingeslagen. De chips is niet zo lekker als die van Lays (te koop hier in de supermarkt), maar wel bijzonder. Maandag tas inpakken, uitchecken, kletsen met andere reizigers en een beetje computeren. Tussen 5 en half 6 mogen we de paspoorten weer ophalen, en gaan we snel naar het oostelijk busstation, ca. 1.45u met de bus, om daar de bus naar Yuanyang te halen om half 8. Zou moeten kunnen lukken..