In Da Lat, liggend in de “highlands”, hadden we gepland om twee á drie dagen te verblijven.
Dit was een beetje afhankelijk van de vertrektijd van de bus naar Ho Chi Minh Stad (Saigon).
Bij aankomst bleek er met ons buskaartje slechts één mogelijkheid te zijn qua bus naar
Saigon, ’s morgens om half 8. Dit betekende voor ons dus 2,5 dag Da Lat.

De zondag dat we aankwamen hebben we eerst wat rondgekeken in het stadje om te
bedenken wat we die twee volgende dagen zouden kunnen doen. Na enig aarzelen werd
dit voor dag 1 uiteindelijk iets waar we overal in Vietnam al van gehoord hadden.. De Easy
Riders! Kort samengevat zijn dit lokale mannen op een motor die je dan rondrijden. Volgens
de Lonely Planet is een tour met deze Easy Riders de beste tour die je kunt boeken! Wij
vonden dan ook dat we dit niet konden overslaan, ook al was het voor Vietnamese begrippen
redelijk prijzig ($20,- voor een dag).

’s Morgens om half 9 werden we bij ons hotel opgehaald door Hiep en Titi en na het opdoen
van een lachwekkend simpel helmpje stapten we enigszins onwennig bij hun achter op
de motor. Al na een minuut of 5 stopten we voor de eerste bezienswaardigheid; een of
andere pagode. Daarna ging het in rap tempo door. We kregen achtereenvolgens te zien:
boerenland; een heuvel met uitzicht over Da Lat; een bloemenkwekerij; een koffiebonen kwekerij; een bamboe
verwerkerij; een rijst noodle “fabriek”; een zijde fabriek; een waterval; een tempel (met
lachende boeddha) en tot slot het Crazy house. Het was een veelzijdige tocht waarbij wij
vooral de koffiebonen en de waterval heel erg mooi vonden. Onze dag met de Easy Riders is
dan ook erg goed bevallen. Ze doen echt alles om het je naar de zin te maken en weten en
vertellen een hele hoop van de dingen die je bezoekt. Een aanrader dus voor eenieder die
nog eens in Vietnam komt.

Dag twee wilden we wat actiefs doen, en hadden we een fiets gehuurd om naar het
heuvelland in de buurt te fietsen en daar een flinke wandeling te maken. Na enig zoeken op
de heenweg, waren we na een kleine twee uur bij het park wat we zochten. De wandeling
die we daar hebben gemaakt, mondde uit in een soort jungle tocht naar de top van
de hoogste berg uit de omgeving. Een goede training voor de Inca Trail! De terugweg op de
fiets ging een stuk sneller dan de heenweg door het gebruik van de GPS. Harrie was hier zo
fanatiek op aan het kijken dat hij het hotel gewoon voorbij fietste…