Cairns stond voornamelijk in het teken van snorkelen en duiken in het Great Barrier Reef. Na het inleveren van de camper zijn we even rond ons hostel gaan lopen om een indruk te krijgen van Cairns en de plek waar we ons de volgende ochtend zouden moeten melden. Veel tijd ging ook nog op aan het eerder genoemde sim-kaartje. Na de uitgebreide informatie die we al op moesten geven bij het kopen van het sim-kaartje, moest deze nu nog geactiveerd worden! Uiteindelijk na 4 pogingen met een computer, hebben we iemand van de helpdesk aan de telefoon gekregen en het sim-kaartje kunnen activeren op het adres van het hostel.

De volgende ochtend moesten we ons om half 8 melden bij de incheckbalie. Toen wij daar aankwamen stond er al een hele rij, maar gelukkig ging het vrij snel. Een half uurtje later hadden we ingecheckt en stonden we op de boot (Passions of Paradise, aanrader!). Hier werden we ontvangen met koffie, thee en muffins en een formulier. Hierop moesten we onze medische geschiedenis invullen voor het duiken. Toen ook dat achter de rug was, konden we eindelijk op weg.

De eerste stop was bij Paradise Reef. Hier zou Harrie ook zijn introductie duik doen, maar eerst was er tijd voor een rondje snorkelen. Al na een minuut of 5 in het water, zagen we een (niet al te grote Witpuntrif-) haai! Verder hebben we op deze plek naast mooi koraal en diverse kleurige vissen weinig bijzonders gezien. We realiseren dat we verwend raken met (en gewend raken aan) zoveel moois op een trip als deze! Een half uurtje later werd het koud en moest Harrie ook gaan duiken, dus een mooi moment om het voor gezien te houden.

Voor de duik was er eerst al een algemene introductie gegeven over de techniek en veiligheid. Bij aanvang werd dit nog eens dunnetjes herhaald en daarna nog een oefensessie op de boot en in het water. Aan de voorbereiding zou het in ieder geval niet liggen! De begeleidende duiker neemt iedere keer vier mensen mee voor een rondje van ongeveer 20 minuten en voor we het in de gaten hadden waren we een meter of 6 onder water! In het rondje hebben we niet opnieuw bijzondere dieren gespot, maar je krijgt wel ruim de tijd om het koraal goed te bestuderen. Erg mooi!

Bij terugkomst boven water kon er gelijk geluncht worden, wat de meeste mensen van de eerdere duikgroepen en de snorkelaars al hadden gedaan. Tijdens de lunch werd er koers gezet naar de tweede stop: Michaelmas Cay. Dit is een zandeiland op het rif, waar heel veel vogels wonen. Een klein stukje strand was afgezet voor mensen en we konden heen-en weer snorkelen tussen de boot en het strand. Al snel riepen mensen dat ze een schildpad zagen, maar toen wij daar aankwamen was hij alweer weg. Ondertussen was de camera leeg en besloten we deze even terug te brengen naar de boot. Daar aangekomen (en dus helaas niet op foto) zagen we het mooiste wat we onderwater hebben gezien: een 2 á 3 meter grote mantaray! Het beest was zo groot, dat Pleunie in eerste instantie dacht dat het twee vissen moesten zijn. Super geluk dat wij deze zagen, want zelfs de instructeurs waren een beetje jaloers. Ze zien hem ongeveer 1x per 10 trips ofzo. Bij de boot hadden ze wat voer in het water gegooid en hiermee ook flink grote (en snelle) normale vissen gelokt.

Na een tijdje werd het ook tijd om hier te vetrekken. Op de terugweg wordt er door deze boot normaal gesproken gezeild om diesel en de natuur te besparen, maar wij hadden zulk mooi weer dat dit helaas niet kon. Ook werd er nog een korte presentatie gegeven over koraal en het bijbehorende eco-systeem. Hier werd ook al verteld over de zeesterren die het koraal bedreigen, wat onlangs in het nieuws was.

Bij terugkomst in Cairns hebben we nog gegeten met twee Oostenrijkse meisjes die twee maanden ski-les hadden gegeven in Australië en nu ook aan het reizen waren. Ze konden nu even geen sneeuw en kou meer zien, want na de winter in Europa zijn ze gelijk de Australische winter in gegaan! Erg positief over de ski-mogelijkheden in Australië waren ze niet, dus de wintersporters die dit lezen hoeven daar in ieder geval niet lang over na te denken.

De volgende dag moesten we vervolgens vroeg (half 7) op voor een busrit naar onze volgende bestemming: Airlee Beach – De Whitsundays! De busmaatschappij waarmee we van Cairns naar Sydney reizen is Permier ipv Greyhound. Weinig mensen die we onderweg spraken hadden hiervan gehoord, maar het is vergelijkbaar met Greyhound (met nieuwere bussen, omdat de maatschappij nog niet zo lang bestaat) en ongeveer 20% goedkoper! Een aanrader dus! Wel rijden ze op dit moment alleen aan de oostkust, dus geen optie voor mensen die meer van Australië willen zien..