Na een beetje uitslapen zijn we naar de zondagse San Telmo antiekmarkt geweest. We gingen met de metro naar San Telmo, waar we nog een gestreste vrouw hebben geholpen; ze was haar man kwijt die een station eerder wel kon uitstappen, maar zij met haar dochter niet! De markt is echt een “must see”, maar het leek verdacht veel op de troep die op Koninginnedag (binnenkort Koningsdag!) verkocht wordt. Het was echter een bijzonder lange markt, met hier en daar wel leuke dingen – zoals een portemonnee. Weer meer inhoud voor de backpack gescoord!

’s Avonds werden we (Bijan, één van de “stap vijf”, en wij twee) uitgenodigd om te gaan zwemmen bij het hotel van de twee Esten. Na een drankje in de kamer gingen we naar het zwembad, waar we tegengehouden werden door de portier die gasten niet toestond (er was geen protocol of bordje dat dit niet mocht) in het zwembad. Na wat bellen kregen we telefonisch akkoord, maar de portier was bang voor zijn baan en liet ons toch niet toe. Een beetje een domper, maar we waren toch niet van plan lang te zwemmen en gingen heerlijk uit eten in een steakhouse met zijn vijven!

Ook de volgende dag hadden we weer contact. We wilden allemaal naar Uruguay, en besloten dat samen te gaan doen. ’s Ochtends gingen Harrie en ik nog naar een gratis “history and politics”-toer. Bijan had al vroeg in de ochtend een plekje gereserveerd, maar toen wij voor de rest wilden reserveren bleek er niet genoeg plek meer te zijn! We besloten om voor onszelf bij te boeken, zodat we in ieder geval met z’n drieën zouden zijn.

Dinsdag gingen we ’s ochtends vroeg naar de boot. Om 7:00u moesten we “inchecken” op de boot en alvast de grens over, voordat de boot om 8:00u vertrok. Vanaf Buenos Aires (BA) is het prima te doen als dagtocht naar Colonia in Uruguay en zorgt dus weer voor een extra stempel in het paspoort! De boot doet er ruim 1,5 uur over, maar er is ook nog een uur tijdsverschil met BA! Rond half elf kwamen we aan en wilden eerst even pinnen. Ander land, andere munt! De gids van de stadstoer zou op ons wachten bij aankomst, maar na een half uur bleek dat die al waren vertrokken voordat wij aan land waren! Colonia is niet zo groot, dus we gingen zelf maar op onderzoek uit!

We zijn een vuurtoren in geweest, wat een mooi overzicht gaf over het kleine UNESCO dorpje. We zijn via een poort de oude stad in gelopen en alle straten doorgelopen voordat we gingen lunchen. Het is een mooi en schattig dorpje, maar wat moesten we de rest van de middag nog doen? Tijdens de lunch hebben we een meid, die in d’r eentje was, uitgenodigd bij ons aan tafel voor de lunch. Zij was hier al 2 dagen, dus kon ons vast wel adviseren; bekijk de gebouwen, mooie architectuur! Tjah, zij was dan ook architecte. We lazen al dat Colonia voor de meeste mensen een plek is om te ontsnappen aan de drukte van de stad.

Na de lunch namen we afscheid van haar, en gingen we naar het strand. Leuk, maar zo vies dat het niet aantrekkelijk was om in te zwemmen! We zijn doorgelopen naar de pier. Hier zagen we vooral Argentijnse vlaggetjes bij de boten!

Voordat we weer op de boot terug gingen, moesten we ons geld nog wisselen. We voegden ons Uruguayaanse geld samen met dat van Bijan, en gingen bij terugkomst in Argentinië naar de zwarte markt. Als je het geld in Uruguay wisselt in Argentijnse pesos, krijg je er niet zoveel voor. Maar als je het wisselt in US dollars en dan in Buenos Aires weer wisselt in Argentijnse pesos, heb je zo bijna de helft meer! Je krijgt meer geld voor grotere coupures, dus vandaar dat we ons geld hadden gebundeld. In een grote straat staan er veel mensen die steeds “cambio, cambio” roepen. We vroegen wat voor koers ze boden, en bij de tweede gingen we akkoord. Vervolgens moesten we meelopen naar een of ander donkere huiskamer waar hij het bij een groter mannetje kon wisselen. Daarna liepen we weer naar buiten en dat was dat!

Hoe kan dit? In Argentinië is er jaarlijks een inflatie van zo’n 25 à 30%. De officiële koers wordt kunstmatig in stand gehouden door de president / regering. Hierdoor wil iedereen zijn geld omzetten in een “waardevaste munt”. Nu betalen ze dan meer voor een dollar dan hij waard is, maar met de wetenschap dat ze in een paar jaar er veel winst mee maken! Argentijnen kunnen niet aan dollars komen, dus moeten ze die bij toeristen vandaan halen. Toeristen zijn meer bereid om geld te wisselen als ze er meer voor krijgen dan ergens anders, dus zo krijg je een win-win situatie! Dan snap ik alleen niet hoezo Argentinië dan toch zo duur is..