We werden 3 juli ’s middags gedropt in Yichang na de boottocht. We gingen na een pizza bij de Pizza Hut op zoek naar het treinstation. Die avond/nacht om 0.20u hadden we een nachttrein naar Zhangjiajie. Met de treinkaartjes in de hand werden we begrepen toen we de weg vroegen en een richting op gestuurd – met een krom wijsvingertje. Na een tijdje vroegen we de weg weer aan iemand, die half-Engels sprak, en gaf ook weer dat kromme vingertje aan. Wij vroegen gelijk wat dat moest betekenen. Een kromme wijsvinger is dus het getal 9. Waarom ze dan 9 minuten aangeven i.p.v. 10, kwamen we pas achter toen we na nog een paar keer vragen ontdekten dat we BUS 9 moesten hebben naar het treinstation toe.
Eenmaal bij het treinstation hebben we wat eten en drinken gekocht en een hele tijd gewacht. In de trein probeerde ik aan de 100% Chinese conducteur te vragen hoe laat we aan zouden komen; half 5. Het viel ons tegen dat we om 4 uur echt wakker werden gemaakt, omdat we dachten dat we die beste man niet goed begrepen en meer slaap zouden kunnen pakken dan 3 uur!
In Zhangjiajie aangekomen gingen we maar gelijk op zoek naar het hotel. Het zou nog 1,5uur duren voordat de bussen zouden rijden, dus dan maar een taxi. In het hostel aangekomen konden we ondanks de zogenaamde 24-uurs receptie niet inchecken, omdat we de receptionist via bonken op de deur niet wakker konden krijgen. Er zat dus niks anders op dan (een uur) buiten op een bankje te wachten. Die middag zijn we naar “Tianmen Mountain” geweest, een heel mooi park in de stad. We namen de “cable way”, waar we in een cabine omhoog werden vervoerd met schitterend uitzicht. Sommige stukken waren zo steil, dat je wel snapt waarom er een weg met 99 bochten is aangelegd om überhaupt met een bus boven te kúnnen komen!
De volgende dag gingen we met een bus naar het park ten noorden van de stad. Dit was waar de film “Avatar” zou zijn opgenomen. Andere toeristen in het hostel hadden ons gewaarschuwd voor de belachelijk hoge prijzen voor eten en drinken, dus met onze kleine rugzakjes volgestouwd met eten en drinken gingen we op pad. Het was een schitterend park, waar we heel veel trappen op hebben moeten lopen. Hier kwamen we ook door een stukje Apenheul, waar de apen (“niet voeren!”) uit je hand eten. We hadden een bepaalde route uitgestippeld voor dag 1, maar twijfelden bij een trap; daar liep niemand! Nu niet, maar doorgaans ook niet – te oordelen aan de mos-begroeiing op de treden. Dit was schitterend groen, en heerlijk rustig. Hier hebben we nog ergens een colaatje kunnen kopen voor een tamelijk normale prijs van 4 (=50 cent voor 0.5L), en onze lege fles water kunnen vullen bij een natuurlijke bron.
We bleven die nacht slapen in een hostel in het park, en om een uur of 4 wilden we een route richting het hostel lopen. Ook hier was er weer een rustig paadje dat we in moesten slaan. Volgens een drietal toeristen die we aanspraken, was dit een mooie route van 1,5u, waarbij het laatste half uur veel “omhoog”. Hier was het zo rustig dat we een salamander op het pad zagen – die vervolgens snel wegschoot. Het laatste half uur was wel erg zwaar, maar de beloning was het hostel boven om de hoek! Hier hadden we een eigen slaap- en badkamer, heerlijk!
In het hostel was het eten goed betaalbaar! Het bestellen ging niet helemaal goed, want na wat vragen over het menu zeiden we “doe maar hetzelfde als zij hebben”. Een Nederlands stel had een “hotpot” (een pan met vlees en groenteprutje op een vuurtje) met “fried rice”, een soort nasi-rijst. Wij kregen daarentegen gewoon simpele, droge, witte rijst.
Tijdens / na het eten raakten we aan de praat met het Nederlandse koppel, een Canadees en een Maleisische Amerikaan uit Kentucky (die wat Chinees kon spreken). Gezellig!
Dag 2 in het park was zwaarder dan verwacht, want we dachten voornamelijk naar beneden te wandelen – maar kwamen erg veel trappen omhoog tegen! We hadden ook nu weer een rustige route, en konden onderweg voor 2 (25 cent) een hele komkommer kopen. We hadden nog nooit een komkommer als snack op, maar er was weinig anders voorhanden en het vocht was ook erg welkom! We zijn echter wel op het hoogste punt geweest, bij “one step to heaven”. Hiervoor moesten we wel een ladder opklimmen die tegen de berg aan was geschroefd!
Eenmaal terug in de stad hebben we de mensen van het hostel uit het park weer gezien die 3 minuten na ons binnenkwamen. We zijn toen met de groep + een Chinees-sprekende Canadees uit eten geweest. Omdat we nu met 2 Chinees-sprekenden waren, konden we wat makkelijker bestellen. Althans, ze bestelden met zijn tweeën een verrassing voor de rest. Er werd op ons verzoek gevraagd om nog wat meer rundvlees, wat ze voor ons bestelden. Alhoewel, het leek echt niet op rund! Het Chinees is blijkbaar zo moeilijk dat het teken van “rundvlees” gevolgd door een ander teken opeens vlees van een kikker was! Dus helaas, dan Chinees krijgen we dus voorlopig nog niet onder de knie!
De volgende ochtend eindigde ons avontuur in Zhangjiajie alweer, en gingen we naar het treinstation voor de geboekte trein van half 8. Even een rustdag na 3 dagen bergen..