Maandagavond 11 juni (bijna middernacht; 23:45u) zijn we in Moskou ingestapt in de trein voor de 7865km naar Peking. Wanneer je deze afstand in één keer overbrugt, zou dat ongeveer zeven dagen duren. Wij zijn echter in Irkutsk uitgestapt om het Baikalmeer te bekijken en hebben een tweede stop gemaakt in Ulaan Baatar, Mongolië. Om een beeld te geven van het en voor ons langste aaneengesloten eerste deel van onze reis met de Trans-Mongolië Expres (TME); tussen Moskou en Irkutsk hebben we:

  • 5185km van de totale afstand afgelegd
  • vijf tijdzones overschreden (7u tijdsverschil met Nederland)
  • ongeveer 75 uur achter elkaar in de trein gezeten
  • de Europees-Aziatische grens overschreden

Voor deze treinreis hebben we de kaartjes al in Nederland gekocht via Trans-Sputnik. Zij hebben ook onze visa geregeld voor Rusland, Mongolië en China en de excursies in Irkutsk en Mongolië. We hoefden deze eerste dagen dus nog niet veel zelf te regelen, behalve het zoeken van het goede station, trein en coupé. Dit lukte dankzij de wederom erg hulpvaardige Russen vrij snel. In onze 4-persoons coupe* hebben we 4 verschillende medereizigers gehad. Van Moskou tot aan Krasnoyarsk een Russische vrouw, waar we onze gesprekken mee voerden via Google Translate, en een Russische man tijdens de nacht naar Irkutsk, waar we helemaal niet mee gesproken hebben. Na de eerste tussenstop kregen we tussen Irkutsk en Ulaan Baatar gezelschap van een Duitse jongen (34jr). Na de tweede stop kregen we tussen Ulaan Baatar en Peking gezelschap van twee Nederlanders.

Van tevoren hebben we in Moskou bij een aantal mensen geïnformeerd wat we wel en niet nodig hadden voor deze reis. Daarop kregen wij de indruk dat we vooral genoeg water mee moesten nemen want dat zou er weinig zijn en veel te duur verkocht worden. Gewapend met twee 5-liter kannen zou ons dat niet gebeuren. Nu bleek echter al snel dat er gratis heet water te krijgen was in de trein, dus we hadden veel te veel mee! Alle koffie, thee, cup-a-soup en noodles maakten we daarmee klaar. Toen we echter aan deze luxe gewend waren en bijna door onze voorraad heen waren, kwamen we tussen Mongolië en China ineens in een trein waar de samovar (zo heet dat blijkbaar) ontbrak! Moesten we alsnog zuinig doen met water en alles klaarmaken met onze reisdompelaar…

Het uitzicht vanuit de trein was de eerste dagen redelijk eentonig: eindeloos veel bomen, struiken en graslanden hebben we voorbij zien komen. Een van de dingen die we graag hadden willen fotograferen was de obelisk die de grens tussen Europa en Azië markeert, maar deze passeerden we om half 3 ’s nachts lokale tijd. Tussen Irkutsk en Mongolië is de reis heel mooi. Bij vertrek rij je eerst nog een paar 100 kilometer langs het meer om daarna een heuvelachtig landschap te doorkruisen. En ook de reis tussen Ulaan Baatar en Peking is erg mooi. Na Ulaan Baatar heb je eerst nog de groene Mongoolse heuvels, die langzaam overgaan in the Gobi woestijn. In China kom je dan weer in bergachtig landschap, waar diverse mensen aan het werken / vissen zijn.

Twee speciale momenten tijdens deze reis zijn natuurlijk de grensovergangen tussen Rusland en Mongolië en tussen Mongolië en China. Bij de eerste grensovergang hebben we in totaal ongeveer vijf uur stilgestaan voor controle van paspoorten en spullen en bij de tweede grensovergang ook zoiets. De grens tussen Mongolië en China is wel bijzonder om mee te maken, want daar worden alle wagons van de trein voorzien van een nieuw onderstel. Het spoor in China (en Europa) is namelijk breder dan het spoor in Rusland en Mongolië.

* De klasse indeling in de TME is als volgt: In de 1e klasse deel je een coupé met twee personen, in de 2e klasse met vier en in de 3e klasse met zes. Deze klassen hebben allemaal nog een bed. Dan heb je ook nog de 4e klasse zonder bed.